Jaiotzen denetik eta 6-7 urte inguru betetzen dituen arte, garrantzitsua da haur bakoitzaren burmuina estimulatzea, geroago bizitzan zehar ezagutzak eta ikaskuntzak jabetzeko oinarri izango diren konexio neuronalen sare on bat izan dezan lagunduz. Azkeneko ikerketak eztabaidaezinak dira: burmuinaren plastizitatea hain da handia une horietan, estimulazio goiztiarraren bitartez hainbat gaitasun bultzatzen direla, hala nola, pertzeptzio trebetasunak, trebetasun motoreak, kognitiboak, linguistikoak eta sozialak.
Duela bi urte, Jaso Ikastolan estimulaziorako bi programa berritzaile garatu genituen Haur Hezkuntzan: Hizkuntza Estimulazio Goiztiarra eta estimulazio motorea garatzeko Psikomotrizitate Programa.
ZERTAN OINARRITZEN DIRA PROGRAMA HORIEK?
Hizkuntza estimulazio programaren bidez ikasleen garuna estimulatzen dugu, lotura neuronalak sortzen lagunduz. Programa horren helburua da hizkuntzaren oinarrizko konpetentziak eskuratzeko gaitasunetan eragitea. Hizkuntza komunikazio bezala ulertuta, prebentzio programa da gurea eta hizkuntzaren barruan logopedia, kontzientzia fonologikoa, arnasketa, musika... azken finean hizkuntza hobetzen laguntzeko jarduera zehatzak egiten dira.
Haur Hezkuntzako psikomotrizitatea, protagonista da gure Haur Hezkuntzako lehen zikloan (2 urte), bai bigarren zikloan (3-6 urte). Neurogarapenari buruzko azken azterketek erakusten dute mugimen-gaitasunak eskuratzea oso lotuta dagoela ezagutza eta emozio-gaitasunen garapenarekin. Izan ere, psikomotrizitatea funtsezkoa da bizitzako lehen urteetan, eragin zuzena baitu garapen intelektual, afektibo eta sozialean.
Jaso Ikastolaren Orientazio Departamentuak, Aucouturier-ek bere metodoan oinarritutako psikomotrizitate programa garatu du. Metodologia honen bidez aukera ematen zaio haurrari mugimendu aske eta berezkoarekin esperimentatzeko, bere gorputza hautemateko eta bere nortasuna eraikitzeko, pentsamendu arrazionalera iristeko.
Bi psikomotrizitate mota garatzen dugu Jason metodo honen bidez:
Psikomotrizitate gidatua: irakasleak programatu eta zuzentzen ditu saioak helburu batekin. Zirkuitu bakarra egiten da haur guztientzat, haien beharrak eta garapen motorra edozein direla ere. Irakasleak agintzen du nondik joan behar duten haurrek. Plano motorra eta kognitiboa ditu ardatz, eta gorputzaren, espazioaren eta denboraren eskema lantzen du.
Psikomotrizitate bizigarria: funtsean, haurrak bere gorputzarekin, espazioarekin, ingurunearekin eta abarrekin duen bizipenean oinarritzen da. Ez dugu jarduerarik proposatzen eta irakasleak ez du parte hartzen. Bere beharren arabera askatasunez eta autonomiaz jokatzen du. Plano motorra, afektiboa, soziala eta kognitiboa hartzen ditu.
Psikomotrizitate hezitzailea espazio zabal batean egiten da, joko sentsoriomotorra bultzatzen duten elementuekin. Elementu horiek koltxonetak, horma-barrak, banku suediarrak, goma-aparrezko irudi geometrikoak, plintoak eta abar dira. Infanteak askatasuna du bere erritmoan nahi duena egiteko: jauzi egin, korrika egin, etzan, gora egin, zintzilikatu, eraiki, suntsitu, etab. Psikomotrizistaren esku-hartze bakarra da haurraren une ebolutiboa entzutea, laguntzea, behatzea eta haren beharrak eta garapena errespetatzea.
Jaso Ikastolak psikomotrizitatearen alde egiten du, haurrak bere buruarengan konfiantza eta segurtasuna izan dezan. Nabarmendu nahi dugu zer garrantzi duen haurrak, sentitzeko eta zoriontsu izateko mugimenduarekin autonomiaz eta askatasunez adierazteak.
_20191009131205Log.jpg)
